Magazyn Zmiany, grudzień/03
Przewodniczący Sekcji Zakładów Energetycznych Piotr Serafin podsumowuje mijający rok.
Rok temu wszyscy o tej porze żyliśmy nadzieją, że zbliżające się miesiące będą łaskawsze, ale te życzenia się nie spełniły.
Nie chciałbym zaczynać podsumowania w taki sposób! Rzeczywiście, w rok 2021 wchodziliśmy pełni nadziei, że uda się zapanować nad pandemią, tak się jednak nie stało; mimo to daleki jestem od pesymizmu — i to z kilku powodów.
Jakich?
Udało nam się zorganizować trzy spotkania Sekcji Zakładów Energetycznych – w lutym, wrześniu i grudniu. Chociażby z tego powodu rok zaliczam do dobrych.
Oczy całej branży zwrócone były w kierunku dwóch najważniejszych tematów — Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy i umowy społecznej konstruowanej w obliczu nadchodzącej transformacji energetycznej.
W przypadku PUZP można mówić o pewnego rodzaju rozczarowaniu — prace o tak fundamentalnym znaczeniu, prowadzące do ustanowienia źródeł pracy, zostały przyhamowane ze względu na tzw. zielony ład i pakiet klimatyczny, które Unia uznała za priorytetowe. Jak wszyscy wiemy, branża energetyczna jest największym dostarczycielem gazów cieplarnianych, tematem trzeba się więc było pilnie zająć; Przez to prace nad układem zbiorowym, wbrew naszym oczekiwaniom, nie zostały sfinalizowane.
PUZP ma nadal szansę powstać?
Myślę, że tak, to dokument, który ma kluczowe znaczenie dla całej branży, bez względu na to, jak będzie funkcjonowała energetyka. Jedno źródło prawa pracy jest niezwykle istotne — da szansę, by pracownicy nie czuli się jak pionki w grze, które rozstawiają pracodawcy, ukróci praktyki konkurowania na rynku energii kosztem zatrudnionych. Z tych względów Układ w dalszym ciągu pozostaje strategicznym dokumentem ujednolicającym zasady zatrudnienia i mam nadzieję, że do prac nad nim wrócimy jak najszybciej.
Kiedy?
Musi być wola wszystkich stron tego procesu — my jako Sekcja Zakładów Energetycznych i jako OZZZPRC jesteśmy gotowi do rozmów, ale potrzebni są pozostali partnerzy.
Ten rok przyniósł także zmianę terminu ważności świadectw kwalifikacyjnych.
Tak, co przyjęliśmy z nieukrywanym zdziwieniem. Trzeba jasno powiedzieć – przywrócenie cykliczności egzaminów kwalifikacyjnych zbulwersowało branżę. Chcemy wyjaśnić, jak w ogóle mogło do tego dojść — szczególnie w czasie, gdy ze względu na pandemię, utrudnione były konsultacje społeczne. Takie stawianie sprawy nie licuje z prawdziwym dialogiem, jest właściwie jego zaprzeczeniem. Cieszę się, że Krajowy Zjazd Delegatów przyjął, na wniosek trzech sekcji, uchwałę, w której domagamy się wyjaśnienia, dlaczego zostaliśmy potraktowani tak obcesowo.
Z dialogiem społecznym w tym roku bywało trudno…
Miało być optymistycznie, ale rzeczywiście – akurat pod względem o optymizm trudno.
A w przypadku prac nad umową społeczną dla branży?
Wydawało się, że zaczynamy dochodzić etapu artykułowania wniosków; niestety, rząd, nieoczekiwanie, zmienił pełnomocnika i został zaciągnięty hamulec ręczny – i to jest niepokojące. W dalszym ciągu nie wiemy, z kim będziemy rozmawiać, kto przyjdzie w miejsce pana Artura Sobonia – jesteśmy na rozdrożu. A czas nagli – życie toczy się dalej, ceny emisji CO2, a co za tym idzie – koszty – rosną. To pogłębia frustrację pracowników niepewnych swojego jutra.
Co dalej?
Nie pozostaje nam nic innego, jak monitować i apelować do polityków o poważne zajęcie się sprawą. Jeżeli będziemy tkwić dłuższy czas w takim pacie, to skończy się, mam wrażenie, poważnymi protestami społecznymi. Z jednej strony słyszymy o tym konieczności bezpieczeństwa energetycznego kraju, z drugiej mamy brak poczucia stabilizacji branży – a tego nie da się pogodzić.
Miało być optymistycznie…
Bo wydarzyły się dobre rzeczy, o których warto mówić! Wiele osób z Sekcji aktywnie włącza się w działania OZZZPRC. Udało się zrealizować opisany w strategii SZE scenariusz działań, doskonalimy nasz warsztat i podnosimy kompetencje, biorąc udział w szkoleniach – to ważne aspekty naszej działalności. Jest już pakiet pomysłów na nadchodzący rok.
Dzięki zaangażowaniu działaczy z naszej Sekcji udało się doprowadzić do kompromisu w przypadku sporów zbiorowych, które toczyły się m.in. w Elektrowni Porąbka-Żar czy Tauronie – to też powód do optymizmu; Widać, że nasza działalność jest potrzeba i może być inspirująca dla wielu organizacji.
Na koniec pragnę złożyć jak najserdeczniejsze życzenia – zdrowych, wesołych i pogodnych świąt dla wszystkich pracowników ruchu ciągłego, którzy będą na dyżurze. Zapalając choinkę i świąteczną iluminację wiemy, że to dzięki ich pracy mamy prąd. Niech moc będzie z nami!
