Informuję, że w dniu 30 mają 2016 roku w Pałacu Narodowym ONZ w Genewie nastąpiło otwarcie 105 Sesji Międzynarodowej Organizacji Pracy. Zakończenie 105 Sesji planowane jest na 11 czerwca. W roku obecnym przedstawiciele trójstronnych delegacji ze 186 państw członkowskich MOP będą obradować według poniższego porządku.
Stałe punkty porządku obrad:
I Raporty Przewodniczącego Rady Administracyjnej i Dyrektora Generalnego
II Program i budżet oraz inne sprawy finansowe
III Informacje i sprawozdania na temat stosowania konwencji i zaleceń
Punkty umieszczone w porządku obrad przez Konferencje lub Radę Administracyjną:
IV Godna praca w globalnych łańcuchach dostaw – dyskusja ogólna
V Godna praca na rzecz pokoju i zdolności odbudowy: Rewizja Zalecenia nr 71 dotyczącego zatrudnienia w okresie przechodzenia od wojny do pokoju, z 1944r. -działalność normotwórcza, pierwsza dyskusja w ramach procedury podwójnej dyskusji.
VI Ocena wpływu Deklaracji MOP dotyczącej sprawiedliwości społecznej na rzecz uczciwej globalizacji, z 2008 r.
VII Kwestie morskie:
-przyjęcie poprawek do Kodeksu Konwencji MOP o pracy na morzu, z 2006r.
-przyjęcie poprawek do załącznika Konwencji nr 185 dotyczących krajowych dowodów tożsamości marynarzy (zrewidowanej). Z 2003 r.
Podczas tegorocznej Sesji MOP Forum Związków Zawodowych reprezentują:
Krystyna Ciemniak jako ekspert oraz Roman Michalski jako ekspert i członek tytularny.
Po uzgodnieniach pomiędzy przedstawicielami pozostałych central związkowych tj. NSZZ Solidarność i OPZZ ustalono, że Krystyna Ciemniak pracować będzie jako ekspert, z-ca członka tytularnego w komitecie technicznym, który będzie pracował nad punktem IV porządku obrad.
Roman Michalski jako ekspert, członek tytularny będzie reprezentował przedstawicieli Polskich Związków Zawodowych w komitecie technicznym, który będzie pracował nad punktem V porządku obrad.
Roman Michalski
Wiceprzewodniczący OZZZPRC
Przemówienie polskiego delegata strony pracowników na posiedzeniu plenarnym 105 Sesji MOP w Genewie.Wystąpienie w wersji ostatecznej nie było uzgodnione z przedstawicielami Forum Związków Zawodowych.
Szanowny Panie Przewodniczący, Szanowni Delegaci,
W imieniu polskich pracowników pragnę przekazać pozdrowienia i życzenia owocnych obrad.
Podczas oficjalnego otwarcia Konferencji, jak spotkań poszczególnych komitetów padło wiele głosów, które dowodzą z jak wieloma problemami i nadziejami przyjechaliśmy do Genewy. Są one głównie wynikiem coraz bardziej zmieniającego się świata pracy, który odchodzi od tradycyjnego modelu zatrudnienia. Dziś, mówiąc o pracy, musimy zatem na względzie nie tylko osoby zatrudnione na umowach o pracę, ale również wykonujące działalność zarobkową na podstawie innego rodzaju umów, w tym także w postaci samozatrudnienia. Ta grupa potrzebuje naszej uwagi i dlatego musimy szukać metod pomocy osobom w ten sposób zatrudnionym. Wymaga to naszego wspólnego działania, o czym w swoim wystąpieniu mówił Dyrektor Generalny.
O tym jak to jest ważne świadczy przykład Polski, gdzie wieloletnie ignorowanie przez rząd głosu związków zawodowych i sprowadzanie ich znaczenia w dialogu społecznym do roli listka figowego doprowadziło w połowie 2013 r. do dramatycznej decyzji o ich rezygnacji z udziału w pracach instytucji dialogu społecznego w Polsce. Dopiero dwa lata później – 24 lipca 2015 r. – wobec zbliżających się wyborów parlamentarnych, spadającego poparcia społecznego i pod presją partnerów społecznych, parlament uchwalił nową ustawę o radzie dialogu społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, która została przyjęta przez wszystkie strony z dużymi nadziejami. Wzmocnione znaczenie dialogu społecznego daje bowiem szansę na wspólne rozwiązywanie problemów społecznych w naszym kraju.
Jednym z nich jest sytuacja osób zatrudnionych na tzw. umowach śmieciowych, w oparciu o które w Polsce pracuje już ok.2 milionów osób, pozbawionych możliwości korzystania z instrumentów zabezpieczenia społecznego i nie mających określonego sposobu rozliczania czasu pracy czy minimalnej stawki godzinowej. W tej ostatniej kwestii sukcesem nowej Rady Dialogu Społecznego w Polsce było wypracowanie wspólnego stanowiska, ustalającego godzinową minimalną stawkę zatrudnienia w wysokości 12 zł (ok. 3 USD/godzinę), a więc na poziomie nieco wyższym niż minimalne miesięczne wynagrodzenie w Polsce.
Kolejnym ważnym tematem dla związków zawodowych w Polsce jest stały i szybszy wzrost minimalnego wynagrodzenia, które wciąż jest na niezadowalającym poziomie.
Niezmiernie istotne są działania umożliwiające zrzeszanie się wszystkich osób wykonujących pracę zarobkową w związki zawodowe. W świetle obowiązujących w Polsce od 25 lat przepisów z tworzenia i wstępowania do związków zawodowych wciąż wyłączone są osoby zatrudnione na umowach cywilno-prawnych oraz osoby samozatrudnione. Wedle danych Komisji Europejskiej oznacza to, że ok. 27% osób wykonujących pracę zarobkową w Polsce. Już w 2012 r., po skardze złożonej przez NSZZ „Solidarność”, Międzynarodowa Organizacja Pracy wydała zalecenia dla Polski, nakazując zmianę ustawodawstwa w kierunku szerokiego ujęcia wolności związkowej. Ówczesny rząd nie zrobił jednak nic w tym kierunku, choć zastrzeżenia związków zawodowych potwierdził również w czerwcu 2015 r. polski Trybunał Konstytucyjny, dostrzegając niezgodność przepisów z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej oraz z Konwencją nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Dopiero wybory parlamentarne i zmiana rządu w Polsce w 2015 r. doprowadziły do podjęcia prac nad nowelizacją ustawy o związkach zawodowych, wychodzącą naprzeciw postulatom związkowym w zakresie prawa do zrzeszania się. Powstał już projekt uwzględniający nasze postulaty i liczymy na współpracę z MOP w doprowadzeniu tych zmian do szczęśliwego końca.
Bieżąca Sesja Międzynarodowej Konferencji Pracy pokazuje jak wiele oczekiwań, pomysłów i dobrej woli jest w nas. Musimy jednak skuteczniej poszukiwać sposobu na promowanie wypracowywanych tutaj porozumień w poszczególnych krajach, a dalej branżach i w końcu w zakładach pracy. Bez przekonania i zapewnienia zrozumienia ze strony rządów, pracodawców, ale i pracowników nie będzie bowiem możliwe zrealizowanie naszych wyobrażeń o godnej pracy, prowadzącej do bogacenia a nie do ubożenia pracowników. To najważniejsze zadanie MOP w kontekście bieżącej sytuacji na rynku pracy i dbania o sprawiedliwość społeczną, o co apelował Dyrektor Generalny w swoim wystąpieniu otwierającym konferencję.
Dziękuję za uwagę.
Adam Gliksman
